Aan de Mekongrivier

Thakek-Xeno 105km
Xeno-Pakxong 65km
Pakxong-Khongxedon 110km
Khongxedon-Pakse 65km

In Thakek is het geen tour geworden. Die waren erg prijzig.. Maar, ik ben de volgende dag samen met een Linda (NL), Cy (Laos) en Laurens (Zwitserland) op de scooter (ik achterop! hihi) een deel van 'de Loop' gaan rijden. Een prachtige rit door het binnenland van Laos, met een aantal te bezoeken grotten aan de route. De eerste dag hebben we samen een prachtige grot bezocht. Die we, op eigen houtje, geheel doorkruist hebben.. water, modder, rotsen (we hadden van anderen gehoord dat dat mogelijk was). Het kostte wat schrammetjes, maar het was zeker de moeite waard. De volgende dag met alleen Linda teruggereden (de anderen gingen 3 dagen door) en nog 2 grotten bezocht. Een daarvan met heilig water met geneeskrachtige werking (eventjes de handen in gebadderd natuurlijk).

De avond voor mijn vertrek kwam er een fietser bij het guesthouse aan. Een Amerikaan, Warren. Met hem samen heb ik de afgelopen 3 dagen gefietst. Prachtige omgeving. Erg droog, en leeg. Vandaag weer bergen in het zicht en meer bomen. Het aantal tempels begint steeds meer toe te nemen en ik zie ook steeds mooiere. VEEL jonge monnikjes. Mannetjes van een jaar of 12. Ik hoop er binnenkort eens een te spreken. Ben benieuwd hoe dat leven is voor zo'n jongen. Als de familie weinig geld heeft gaat de jongste soms naar de tempel om monnik te worden. Ze krijgen dan les in Engels en Boedhisme. Ik denk er trouwens over om in Thailand een week ofzo een meditatie te gaan doen in een van de tempels...

Nog even over Laos. Ik ben teruggekomen van het idee dat (heel) Laos arm is. Er is een groot aantal mensen in Laos die het wat levensbehoeften betreft niet moeilijk hebben. Ze hebben een huis, eten (VEEL snoepkraampjes, overal!), tv's, stereo's. Het LIJKT wel overal arm, in vergelijking met het westen. Maar het is vooral een andere levensstandaard. En, als je fietst, de mensen die je ziet.. ze doen niets. Overal waar je komt zitten de mensen gewoon te zitten. Of ze hebben een winkeltje of eettentje en liggen daarbij in een hangmat. Ik weet dat een studie hier heel erg duur is. Maar je merkt ook dat er heel erg weinig initiatief in de mensen zit. Je moet ze geregeld haast van hun stoel af trekken als je wat te eten of een kamer wilt. In vietnam is iedereen druk in de weer, in stad en dorp, op het land, jong en oud, overal! En hier, zitten ze allemaal in de schaduw te suffen. Ik geloof dat de grote groep het wel goed vindt zo. En als dat zo is, kun je dat niet arm noemen lijkt me..alleen 'anders'. Als ik het verkeerd zie hoor ik het graag hoor.

Hier in Pakse is het 'backpackersguesthouse' helaas vol. Maar, heb wel alweer 2 anderen fietsers ontmoet. 2 jongens die elkaar ook tegen zijn gekomen en er moet ook nog ergens een meisje zijn. Morgen fiets ik met 1 of 2 van hen naar het Bolavenplateau. Daar schijnen prachtige watervallen te zijn. Dan nog een dag verder naar een ander deel van het plateau en daarna lekker dalen terug naar Pakse. Dat wordt dus klimmen! Genoeg gezelschap zoals je wel leest op het moment. Vanuit Pakse ga ik waarschijnlijk weer even alleen verder. Maar, ik geloof niet dat ik dat erg vind momenteel.

Nog 1 ding. Ik begin te wennen aan de aziaten geloof ik. Ik kan me voorstellen dat het heel makkelijk is om hier een paar weken of vakantie te gaan en het leven als buitenstaander te bekijken. Maar, zo dichtbij als je komt als fietser, want dat kom ik absoluut, is het moeilijk een buitenstaander te blijven. Dat voelt ook niet goed. Maar je gaat ook niet makkelijk op in zo'n totaal andere cultuur. Dat is dus ook nog een aparte, constant veranderende manier van hier 'zijn'. Ik verwacht dat dat de komende maanden steeds zal blijven veranderen, en ik geloof dat dat een mooi proces is.

Morgen een flinke klim! Met nieuw gezelschap. Ik ben benieuwd...

Liefs, Hera