HERA HAS LEFT THE BUILDING...

Phun Phin - Wat Suan Mokk 48km
Wat Suan Mokk - Phun Phin 48km

Ja.... daar ben ik alweer...
Verlicht? Nee, dat niet..
Vanmorgen ben ik (met de stille trom, heel MINDFULL) uit het meditatie-centrum vertrokken.

HOE HET BEGON:
Drie dagen terug arriveerde ik bij Wat Suan Mokk. Op de website werd aanbeloven om 1 dag vroeger te komen ivm grote drukte in februari. Ik was er al vroeg en heb me gezellig de hele dag verveeld in een monnikengemeenschap aan een grote weg (dus verder niets te beleven en te heet om te lezen of wandelen).
De dag erop begon het dan, het inschrijven en de introductie!
Terwijl we naar het meditatiecentrum liepen (2km verderop) begon ik te twijfelen. 'Moet ik dit wel doen? Is dit niet zonde van mijn kostbare fietstijd hier in Azie?'. Maar, dat vond ik niet reden genoeg om het niet te doen. Het leek me tenslotte een unieke kans. De twijfel verdween al gauw, want, de lokatie was prachtig, de groep was fijn en de begeleiding toegewijd en aardig (niet ten minste omdat onze opper(vrouw)monnik zei dat ik een 'very strong heart' heb, gezien de fietsreis die ik maak als meid alleen). De introductie was gezellig en hoopgevend...

Ik wil het verder kort houden want de dag was al 'langer dan ik hebben kon'. Laat staan een uitgebreide beschrijving van het MINDFULL zitten, MINDFULL lopen, MINDFULL zitten, MINDFULL eten, MINDFULL je billen afvegen met je blote handen (???WAAROM zou je dat doen???)...
MINDFULL, van dat woord had ik na een halve dag al mn buik full!
Voor mij, al 3 maanden op de fiets de ultieme vrijheid aan het proeven, voelde deze dag alsof ik met twee lekke banden mijn zwaarbeladen fiets door mul zand een berg op probeerde te duwen! (oke, dat is een beetje overdreven, maar het klinkt zo leuk) Behalve de yoga, dat was heerlijk.. de zon op zien komen achter de palmbomen terwijl je yogales krijgt van een monnik, heerlijk!
Dit was 1.

2. Tijdens AL dat stil zijn, stil zitten, stil staan, stil lopen, stil eten... Wat ik werkelijk met alle toewijding probeerde te doen. Wist 'de geest van het verleden' mij hier in het verre Thailand te vinden om mij alle achtergelaten zorgen, verdriet en anders damesleed uit Nederland op mijn hart te komen spelden. Dat is dan misschien wel een beetje waar je doorheen moet.. Maar, voor mij, niet NU en niet HIER.. (dit was denk ik wel de belangrijkste drijfveer om weg te gaan, maar niet de leukste om uitgebreid in een weblog te beschrijven)

3. Wat ik niet had verwacht, is dat (OOK) het Boeddhisme en wat daar over 'gepreekt' werd, bij mij de nodige haren overeind zou doen staan (en dat zijn er nogal was, als je je benen niet scheert, omdat er hier toch niemand over je benen aait).
Daar gaan we:
Lippenstift is een zonde, want je lippen zijn voor praten en eten.. EN KUSSEN DAN?
Je mag vooral NIET mooi zijn, geen vrouwelijke vormen, geen makeup, geen sieraden.. oke oke..
Maar, als alles zo om puurheid gaat, en je je billen met je blote handen af moet vegen omdat dat toch 'puur natuur' is.. WAAROM mag er dan geen knie of schouder zichtbaar zijn? Zelfs niet bij de vrouwen onder elkaar? Waarom lopen we dan niet allemaal in ons nakie, in de hitte hier? Dat is toch PUUR natuur? En waarom, moeten ze dan zo nodig hun hoofd kaal scheren? Ons is toch HAAR gegeven, lijkt me ZONDIG om het af te scheren. Waarom mag je niet in het openbaar LIGGEN, terwijl ze zelf aangeven wat vreselijk onhandig die meditatiehoudingen zijn en dat liggend een handige houding zou zijn? Wat is er mis met mijn voetzolen? Ik dacht dat het boeddhisme inderdaad om PUURheid ging.. maar, wat ik tot zover heb begrepen (en in een dag die om 4uur 's ochtends begint kun je veel leren) is dat het net zo gevuld is met regeltjes van wat wel en niet mag als iedere andere religie.
En JA, er zit ook veel moois en goeds in, JA, dat is zo. Maar ook teveel wat mij aanspoorde tot discussie, om daar stilzwijgend naar te kunnen luisteren.

Kortom.. vele redenen om daar WEL te zijn (zie vorige weblog, dat is onveranderd!) maar ook vele om dagdag te zwaaien en dit te bewaren voor een andere keer (wanneer ik weet wat me te wachten staat)(en de nodige tape (mond) pleisters (hart) en red bull (ik val in slaap tijdens die sessies waarom ze alles 4x uitleggen, zoals dat je bij een loopmeditatie je eene voet op moet tillen, naar voren moet bewegen, je gewicht moet verplaatsen, de voet moet laten zakken en hem dan op de grond zetten om vervolgens hetzelfde met de andere voet te herhalen)(HE, dat ken ik, dat noemen wij lopen!).

Verlichting, hartstikke leuk, maar voorlopig tast ik lekker nog even in het duister (des te verrasender!!!).
En nu ik dat zo schrijf, zie ik dat dat eigenlijk best wel dicht bij de clou komt die ik bedoel.
Ik word graag verrast.. iedere dag, ieder uur en iedere seconde.

Hiermee ben ik aan het einde gekomen van dit relaas. Rest mij nog een citaat:

'Laat mij in mijn zeven sloten
Laat mij de draad volslagen kwijt
Aan gezelligheid te onder
richting eindeloze tijd
Uit volle borst op weg naar nergens
zonder reden, zonder doel,
met mijn zeden en mijn zonden
en mijn angstig voorgevoel
Laat mij mijn kont tegen de krib
Laat mij dit goddeloze lied
Hef jij je handen maar ten hemel
maar
Redt mij niet'

(Maarten van Roozendaal)

www.youtube.com/watch?v=6TgZJCh8l9Y

en de belofte dat de volgende weblog weer gevuld is met avontuur, verrassende ontdekkingen en levensvreugde.
OP NAAR MALEISIE!

Veel liefs,

Hera