Verslag van een helse fietsdag
Door: Hera
06 December 2009 | Cambodja, Phnom-Penh
'Yes, it's a good road. Yes, it is a good road now.' 'Is it paved? Cealed?' 'Yes, it's good!'. Die conversatie had ik 3 maal gehad met verschillende (redelijk goed engels sprekende) Cambodjanen. De 100km van Kratie naar Kampong Cham langs de Mekong op, zou een goede weg zijn. De 34km tot Chlonng (alwaar ik alsnog voor de 'grote weg' had kunnen kiezen) was dat ook grotendeels het geval. Maar daarna... de weg veranderde in een goed berijdbare dirtroad (stoffig, maar, egaal). Een PRACHTIGE omgeving. Palmbomen overal en bijna lichtgevend groene rijstvelden (de regentijd is hier pas net voorbij). Maar na enkele kilometers werd de weg stukje bij beetje slechter en smaller... tot er uiteindelijk niet veel meer over was dan een aaneenschakeling van kuilen, gleuven en hobbels. In de regentijd is het zand natuurlijk modder geweest en zijn die kuilen er in gereden, om vervolgens op te drogen tot een keiharde zandgrond met de structuur van een maanlandschap. Een paar kilometer 'heeft dat nog wel iets'. Maar hoe langer het duurde hoe vermoeider mijn lijf raakte en hoe zwaarder het werd om aan een stuk door opdonders te krijgen op mijn onderrug, armen en nek. Alsof je urenlang door elkaar wordt geschud en geduwd. En dan, de kinderen... de kinderen, de kinderen... Iedere fietser hier zegt minstens eens per dag tegen een andere reiziger 'these kids are amaaaazing'. Amazing, dat zijn ze, met hun ontembare enthousiasme. Maar tijdens deze tocht werden ze deel van de irritatie. Terwijl ik al mijn concentratie nodig had om mijn fiets recht te houden en te zorgen dat ik geen opdonder van het zadel in mijn kruis zou krijgen, renden zijn (onafgebroken) joelend en roepend langs de weg op: 'Hellooooooooooo.. What's your naaaame? Helloooooooooo!'. En dan was er nog een verrassing.... De streek waar ik doorheen fietste bleek grotendeels door Moslims te worden bewoond. Met steeds met mannen in jurken en vrouwen met hoofddoeken langs de weg kreeg ik een vermoeden, dat, toen ik daadwerkelijk een moskee zag (met het gezang dat mij welbekend is uit de tijd dat ik in Utrecht, in Lombok, woonde) bevestigd werd. 2 moskeeen en een aantal misprijzende blikken (van sommige mannen, de vrouwen waren een en al enthousiasme) later was het blijkbaar tijd voor het middaggebed en baande ik me, in tegengestelde richting, een weg door de horden moslimmannen die zich naar de moskee begaven. In de hoop dat ze daar een tijdje zouden blijven, zwoegde ik verder over de 'weg der gekneusde billen'. Ik heb me over sommige delen van deze weg heen vooruit gevloekt! (beschaafd in het voor hun onverstaanbare Nederlands). Uiteindelijk heb ik zo'n 35km op deze allerslechtste variant gefietst en de rest varierend van 'aardig' tot 'slecht'.
Ergens ben ik nog verkeerd gestuurd, en ben ik met een (waarschijnlijk nog nooit door een toerist begaan) pontje naar de overkant van de Mekong gezet, om daar voor de laatste 20km een prachtig geasfalteerde weg te vinden. (He? Maar.. het zou 100km zijn.. en ik zit nu al op de 100... Tsja.)
Tijdens het fietsen vroeg ik me oprecht af of ik, ondanks de mooie omgeving en de pure beleving, niet liever gewoon de grote weg had gereden. Maar, toen ik de volgende dag een fietser tegenkwam na zijn 120km grote weg, en hoorde was een vreselijk drukke, chaotische weg dat was, ben ik heel blij dat ik deze bijzondere route heb mogen rijden. (Ik was tenslotte met mijn 4 jaar al fanatiek fan van 'de hobbelde geit' en de jaren daarna van 'de cakewalk/sjimmie.)
Na een warme douche in het prachtige Mekonghotel, restte mij slechts nog uitputting, verwondering en bewondering (voor het menselijk lichaam en mijn fietsframe).
Met een grote glimlach en weer een stukje sterker eindig ik dit epistel met een dikke kus, vanuit Skuon (de stad waar ze mij steeds weer gefrituurde vogelspinnen proberen aan te smeren),
Hera
Ergens ben ik nog verkeerd gestuurd, en ben ik met een (waarschijnlijk nog nooit door een toerist begaan) pontje naar de overkant van de Mekong gezet, om daar voor de laatste 20km een prachtig geasfalteerde weg te vinden. (He? Maar.. het zou 100km zijn.. en ik zit nu al op de 100... Tsja.)
Tijdens het fietsen vroeg ik me oprecht af of ik, ondanks de mooie omgeving en de pure beleving, niet liever gewoon de grote weg had gereden. Maar, toen ik de volgende dag een fietser tegenkwam na zijn 120km grote weg, en hoorde was een vreselijk drukke, chaotische weg dat was, ben ik heel blij dat ik deze bijzondere route heb mogen rijden. (Ik was tenslotte met mijn 4 jaar al fanatiek fan van 'de hobbelde geit' en de jaren daarna van 'de cakewalk/sjimmie.)
Na een warme douche in het prachtige Mekonghotel, restte mij slechts nog uitputting, verwondering en bewondering (voor het menselijk lichaam en mijn fietsframe).
Met een grote glimlach en weer een stukje sterker eindig ik dit epistel met een dikke kus, vanuit Skuon (de stad waar ze mij steeds weer gefrituurde vogelspinnen proberen aan te smeren),
Hera
-
06 December 2009 - 08:58
Piet:
Hoi Hera,
Wat een geweldig verhaal. De weg herken ik van Noord Vietnam. Sapa en verder. Maar daar was het nat en modder en koud. Ook ik heb daar zwaar afgezien maar na een douche ben je vast weer trots opjezelf. een super verhaal met prachtige foto's.
Leef en geniet, ook van de dirtyroads, al is het maar een klein beetje.
Piet -
06 December 2009 - 09:36
MamaMIa :
Bedankt voor de fotoos!!! Alsof ik zelf in Cambodja fiets, maar dan zonder af te hoeven zien.
Dikke kus -
06 December 2009 - 10:22
Papa:
stoer verhaal hera,maar het is je weer gelukt. te komen waar je heen wilde.die wegen is niet alles. sterkte.en geniet er van,groeten papa. -
06 December 2009 - 12:11
Ans:
Hoi stoere meid!!
Het is geweldig de verslagen van jou te lezen.Volgens mij zie jij op de fiets meer dan wij als we op reis zijn.Nu Mart zover zien te krijgen ook eens met de fiets op vakantie te gaan!!! Geniet er van . Dikke kus Ans -
07 December 2009 - 10:29
Koen:
HAHA die voetjes :):)
jezus wat een toch moet dat geweest zijn.. ik had waarschijnlijk na 4 km al gebid om een taxi of een helikopter :)
maarja het is zon ervaring waar we stiekem toch weer allemaal jaloers om zijn
mooie fotos !
groetjes
Koen -
07 December 2009 - 11:23
Irene Hartkamp:
Hoi Hera!
Las net op facebook dat je op reis was en heb even deze site bekeken. Wat stoer!! En weet je wat grappig is, ik ga zelf ook op reis (maar dan 3 mnd backpacken, niet fietsen) Van 1 feb t/m 8 mei ga ik (ook in mn eentje) rondtrekken in Zuidoost azie, met name Laos Cambodja en Vietnam. Dus vind het erg leuk om je verhalen te lezen :)
Nou heel veel plezier nog, maar dat gaat ongetwijfeld lukken! Liefs Irene -
07 December 2009 - 15:12
Ben&Yoshi:
! = Good luck and stay healthy!
We enjoyed looking at your photos! Enjoy Cambodia :) We're going to Hanoi next week. -
10 December 2009 - 15:55
Margriet:
Hee wat leuk zeg allemaal! heb nu net deze gelezen en de foto's gezien! ik vind wel dat je zo'n vogelspin moet proberen hoor hera!:P haha
binnekort kom ik weer eens lezen hoe jij het hebt!
groetjes! x -
14 December 2009 - 10:42
Shara:
Heey meid!!
Echt super leuk dit! De reis en je verhalen. Ik herken het wel een beettje ook al was het bij mij heel anders maar vind het zo vet dat je dit doet en ook zo leuk dat je zoveel verschillende mensen ontmoet! En daar ook contact mee houdt en weer tegenkomt honderden kilometers verderop! Heel tof dat je het zo naar je zin hebt en respect hoor want ik doe het je niet na haha! Nog heel veel plezier en ik laat snel weer wat van me horen hoor :D! -
16 December 2009 - 09:41
Sanne:
Lieve Hera,
Wat jij meemaakt is echt avontuur! Ik ben trots op jouw doorzettingsvermogen. Ik hoop dat je snel een fietsmaatje vindt om in India te fietsen.Als ik weg zou kunnen..Geniet van alle bijzondere momenten, maar take care!
Liefs -
17 December 2009 - 15:57
Bea Van Eck:
Net al jouw verslagen gelezen en de kiekjes bekeken,wat een belevenis!Nog heel veel reisplezier en ik kijk uit naar jouw volgende verslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
